Wat doe je als de vakantie lang is, er niets te doen is in de buurt en je moeder je liever even op straat ziet?
Ik ging als mijn vriendjes er niet waren braaf naar de bieb; niet om te klieren maar om hem helemaal leeg te lenen en te lezen. En als de vriendjes er wel waren, dan gingen we voetballen en ook naar de bieb, maar niet om te lezen...
En we waren allen lid van de afdeling Lichte Baldadigheid. Pijltjes draaien van repen papier van oude Donald Duck's (die plakten goed dicht) en met een stukje elektrapijp mikken op de openstaande ramen van de buren. Fietsbanden deden we niet; dat was te flauw en je kon er zelf ook weer door getroffen worden.
Door de plantsoenen struinen en op de daken van de kantoorgebouwen: dat gaf gek genoeg nooit problemen - die 'oude mensen' vonden dat wel goed.
De bus lieten we heel, buschauffeurs hadden autoriteit: mooie uniformen en grote handen.
In Schalkwijk zou de 'engelse vlam in de pan' waaien. Het begint met stenengooiers en het eindigt met....
Enfin, 10 Haarlemse sukkeltjes, nog niet eens bij machte een gewone stoeptegel op te tillen, zijn opgepakt voor het gooien van stenen naar de bussen van Connexxion. De jongste is acht en de oudste elf. De ouders mogen de schade gaan betalen en de tien jongens (waar zijn de meiden van Schalkwijk?) gaan in een traject.
Verder is het heel rustig in Schalkwijk, alles staat prachtig in het groen. Wat ontbreekt is wat meer geld, zodat de bieb wat langer open kan zijn.
Mooi blog, Menno!
BeantwoordenVerwijderenIs het mogelijk me op je blog te abonneren? Ik ben enigszins digibeet, maar zoiets schijnt te kunnen via een RSS-feed (of zoiets). Dan krijg ik automatisch bericht via de mail als je een nieuw blog geplaatst hebt. Lijkt me reuze handig. (Of staat die mogelijkheid er al bij en kijk ik er overheen?)
Nu jij zo het goede voorbeeld geeft wil ik ook graag biechten. Ik was een tamelijk braaf kind, maar wilde toch ook horen bij de kattenkwaad-kinderen waarover ik las in mijn biebboeken. Dus af en toe ging ik met de voorbeelden uit de boeken aan de slag. Belletje trekken (wat ik eigenlijk zielig vond voor de mensen die voor niets aan de deur kwamen). Of deurknoppen aan elkaar binden en dan aanbellen (wat bij Pietje Bel resulteerde in twee moeders die met rood hoofd aan hun eigen voordeuren stonden te trekken zonder ze open te kunnen krijgen. Bij mij gebeurde dat nooit, meestal bleek in beide huizen niemand thuis). Heel stoutmoedig was de blikjes-poets: 's morgens heel vroeg had ik lege blikjes gebonden aan de uitlaat van kennissen van twee straten verderop (bij onbekenden durfde ik dat niet). Ik had er helaas geen enkele lol van, want ik moest voor het ontbijt thuis zijn en kon dus niet aanwezig zijn als hij zijn auto startte en rammelend wegreed. Later hoorde ik van zijn vrouw dat dat niet eens gebeurd was: toen hij naar de auto liep had hij de blikjes zien staan...
Het was allemaal aardig geprobeerd, maar het ware vuur ontbrak, dat moge duidelijk zijn. Voor bengel ben ik niet in de wieg gelegd.
Vriend,
BeantwoordenVerwijderenalsof je wist dat ik na onze wandeling je blog ging lezen.Ik gooi hem natuurlijk meteen op mijn Facebook.Helaas blonk ik niet uit in katte(n)kwaad, maar wel in lezen, in en buiten de bieb-OvertoomseVeld in mijn geval.En nog ben ik verslaafd aan lezen en bibliotheek.